PrywatneZdrowie.pl

Hemoroidy to jedna z najbardziej uporczywych i wstydliwych chorób cywilizacyjnych, z jakimi muszą zmierzyć się współcześnie ludzie. Hemoroidy wystąpić mogą niemal u każdego, bez względu na wiek oraz pozycję społeczną. Schorzeniu temu towarzyszy nie tylko spory dyskomfort, ale także poczucie ogromnego skrępowania oraz wstydu. Czym są hemoroidy i co można zrobić, aby je skutecznie wyleczyć?

Hemoroidy — przyczyny i objawy

Hemoroidami powszechnie nazywa się pewien stan chorobowy odbytu, jednak w rzeczywistości hemoroidy to nazwa poprawnych struktur anatomicznych, które znajdują się w kanale odbytu. Są to poduszeczki, które zbudowane są z naczyń krwionośnych. Ich rolą jest wspomaganie pozostałych struktur anatomicznych odbytu, w tym przede wszystkim zwieracza odbytu. Pełną one niezwykle ważne zadanie, gdyż zapewniają one szczelność kanału odbytu, dzięki czemu na zewnątrz nie wydostają się gazy, a także masa kałowa. Są one więc pewnego rodzaju uszczelkami, które występują u każdego. Każdy posiada 3 lub czasem 4 takie poduszeczki, które uszczelniają odbyt i w przypadku zdrowego organizmu są niezauważalne i nie sprawiają żadnych problemów.

Wskutek pewnych stanów chorobowych, a także rozmaitych błędów w stylu życia oraz odżywianiu, dochodzi jednak do zaburzeń krążenia w tych splotach i powstania tak zwanej choroby hemoroidalnej, czyli tak zwanych żylaków odbytu.

Do powszechnych przyczyn występowania hemoroidów należy przede wszystkim spędzanie wielu godzin w jednej pozycji. Powszechnie uważa się, że jedynie długie siedzenie w jednej pozycji może spowodować hemoroidy, jednak w rzeczywistości stanie przez wiele godzin w takim samym stopniu może być odpowiedzialne za ich występowanie. Winą za powstanie hemoroidów bardzo często obarcza się także brak aktywności fizycznej. Osoby, które nie ruszają się na co dzień i nie uprawiają żadnych sportów czy jakiejkolwiek formy regularnych ćwiczeń są w znacznie większym stopniu narażone na powstanie hemoroidów«w niż osoby prowadzące aktywny styl życia.

Brak ruchu to także upośledzona perystaltyka jelit i tutaj dochodzi się do kolejnej ważnej przyczyny powstawania hemoroidów, którą są częste i przewlekłe zaparcia. Dzisiejszy stres, brak aktywności fizycznej, a także niezdrowa, uboga w wiele składników odżywczych dieta, doprowadzają do występowania zaparć, które dotyczą ogromnej części współczesnej populacji. Oczywiście każdy od czasu do czasu doświadcza zaparcia i nie musi od razu doprowadzić to do powstania hemoroidów, jednak często pojawiające się i ciężkie w likwidacji zaparcia niemal na pewno zaowocują w pojawienie się hemoroidów, gdyż uciskające jelito masy kałowe doprowadzą do pojawienia się zaburzeń w krążeniu krwi w jelicie i w efekcie do pojawienia się hemoroidów.

Hemoroidy mogą być też wywołane schorzeniami układu krążenia, a także wątroby. Poza tym mogą pojawić się także jako skutek chorób, którym towarzyszą biegunki, gdyż biegunki — tak samo, jak zaparcia — również nie są dobre dla jelit i mogą doprowadzić do pojawienia się hemoroidów.

Hemoroidy — stadia i diagnostyka

Wiele osób szybko zauważa u siebie objawy choroby hemoroidalnej. Są  one w powszechnej świadomości dość charakterystyczne i chyba każdy wie, że swędzenie czy pieczenie okolic odbytu, a także poczucie dyskomfortu w jego obrębie, oznacza występowanie choroby hemoroidalnej. Jeżeli do tego zauważa się wypadanie hemoroidów podczas oddawania stolca lub na papierze toaletowym zauważa się krew, zazwyczaj samemu podejrzewa się już żylaki odbytu, jak nazywa się poprawnie chore hemoroidy.

Czy jest to jednak takie oczywiste? Okazuje się, ze wcale nie. Objawy powszechnie kojarzone z hemoroidami mogą towarzyszyć również innym schorzeniom i dlatego tak ważna jest wizyta u lekarza oraz diagnostyka, aby wykluczyć inne, często bardzo poważne, choroby stojące za uporczywymi dolegliwościami. Czasem może okazać się bowiem, że świąd i pieczenie w okolicy odbytu, a także krwawienie z niego wywołane są nie hemoroidami, lecz tak zwaną szczelina odbytu, czyli przewlekłą raną, która powstaje wskutek pęknięcia błony śluzowej odbytu i sama łatwo się nie zagoi, wymagając specjalistycznego leczenia, które jest inne niż w przypadku żylaków odbytu. Obecna na papierze toaletowym krew może pochodzić nie z hemoroidów, lecz z głębi jelita, świadcząc o bardzo poważnej jego chorobie.

Po zgłoszeniu się do lekarza zleci on specjalistyczne badanie — rektoskopię. Poza zwykłym badaniem lekarskim per rectum jest to najpowszechniej wykonywane badanie, które wykazać może istnienie choroby hemoroidalnej i ocenia stadium jej zaawansowania. Żylaki odbytu występować mogą w jednym z czterech stadiów. W pierwszym nie wypadają one poza kanał odbytu i tylko wywołują uczucie świądu i pieczenia. W drugim stadium wychodzą poza odbyt po oddaniu stolca, jednak same wracają na miejsce po zakończeniu tej czynności. W trzecim stadium nie chcą już samoczynnie powracać w odpowiednie miejsce i trzeba odprowadzać je ręcznie, a w czwartym niemożliwe jest wprowadzenie ich do kanału odbytu.

Hemoroidy — leczenie

Hemoroidy we wczesnym stadium łatwo jest wyleczyć bez żadnych zabiegów i dość niskim kosztem. Lekarz przepisze między innymi preparat, jakim jest dobra maść na hemoroidy. Do tego z pewnością zapisze także czopki, które aplikuje się zazwyczaj na noc. Bardzo ważne w leczeniu hemoroidów jest też przeciwdziałanie zaparciom. Pomóc może tutaj przede wszystkim znaczne zwiększenie spożycia produktów bogatych w błonnik. W sklepach spożywczych i zielarskich bez problemu można dostać siemię lniane, które bardzo szybko likwiduje zaparcia, a w aptekach czy sklepach zielarskich można dostać także zmielone nasiona babki płesznik — preparat również niezwykle bogaty w błonnik, który oczyszcza jelita. Podczas okresu zwiększonego przyjmowania błonnika trzeba dostarczać organizmowi duże ilości wody i która spowoduje jego pęcznienie. Trzeba także pamiętać o aktywności fizycznej. Do tego lekarz przepisze także doustne preparaty zawierające diosminę i wyciąg z ruszczyka, które uelastycznią naczynia krwionośne i usprawnią krążenie.

Stosowanie się do zaleceń lekarza i stosowanie odpowiednich preparatów we wczesnym stadium choroby hemoroidalnej w wielu przypadkach skutkują jej wyleczeniem bez konieczności sięgania po bardziej radykalne i droższe metody leczenia hemoroidów, jakimi są zabiegi chirurgiczne.

Diety są popularnym rozwiązaniem dla osób, które chcą zadbać o swoje zdrowie, czy też poprawić figurę. Każdy z nas może ułożyć własny jadłospis lub skorzystać z pomocy doświadczonych osób. W dzisiejszych czasach bez problemu znajdziemy wykwalifikowanych pracowników, którzy pomogą nam utrzymać zdrowy tryb życia. Decydując się na dietę musimy wziąć pod uwagę zapotrzebowanie na poszczególne składniki odżywcze. Na co dzień musimy pamiętać przede wszystkim o produktach, które bogate są w witaminy. Dzięki temu zyskamy energię, a także zachowamy zdrowie i unikniemy nieprzyjemnych dolegliwości. Jeżeli chcemy jak najwięcej dowiedzieć się o poszczególnych artykułach, to warto zapoznać się z tabelkami, które znajdziemy w sieci. Z nich wyczytamy kaloryczność, składniki, a także dowiemy się, czy dana potrawa jest dla nas odpowiednia. Dietę stosuje się nie tylko w przypadku, gdy chcemy zrzucić zbędne kilogramy, ale także, aby poprawić sobie samopoczucie lub wrócić do formy. Odpowiednie odżywianie się jest bardzo ważne w przypadku problemów zdrowotnych, alergii i nietolerancji pokarmowych oraz po operacjach, obciążających zabiegach i tak dalej. Jeżeli dopilnujemy odpowiedniej diety to z czasem zauważymy różnicę zarówno w samopoczuciu, jak i w wyglądzie zewnętrznym. Najważniejsze jest to, aby unikać niezdrowych nawyków, a także wyeliminować produkty, które szkodzą naszemu organizmowi.
Dieta lekkostrawna – co jeść?
Odżywianie się lekkostrawnymi produktami sprawi, że poczujemy się lekko oraz unikniemy nieprzyjemnych dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Które artykuły spożywcze najlepiej wybierać? Z owoców i warzyw warto sięgać po buraki, pietruszkę, marchew, seler, dynię, gotowane jabłka, truskawki, winogrona, maliny, arbuz, jeżyny czy też brzoskwinie. Jeżeli nie jesteśmy pewni, które produkty możemy spożywać, to warto zapoznać się z informacjami w sieci. W ten sposób dowiemy się czegoś więcej na temat właściwości, witamin oraz wpływu na organizm wybranych składników. Jest to bardzo ważne, ponieważ nie wszystkie owoce i warzywa korzystnie wpływają na układ pokarmowy. Nawet wśród zdrowych propozycji znajdziemy ciężkostrawne, wzdymające artykuły, po których możemy poczuć się źle. Na diecie lekkostrawnej świetnie sprawdzą się różnego rodzaju sałatki i przekąski w postaci owoców. Dania, które możemy zjeść na obiad to przede wszystkim zupy na chudym mięsie jak na przykład jarzynowa, krupnik, rosół i tak dalej. Powinniśmy jednak unikać zagęszczania potraw tłustymi śmietanami. Z innych propozycji warto sięgać po duszone ryby, dania z kurczakiem, chude mięsa, czy też dania na bazie ryżu, makaronu i kaszy jęczmiennej. Na śniadanie oraz kolację warto wybierać produkty, które poprawią nam samopoczucie oraz wspomogą pracę układu pokarmowego. Mogą to być na przykład: jajka na miękko, twaróg, chude szynki, mieszane pieczywo czy też chuda pieczeń. Produkty lekkostrawne powinny pochodzić ze sprawdzonych, zaufanych źródeł. Niezależnie od tego, co zakupujemy, musi być świeże, dlatego powinniśmy zwracać uwagę na wygląd, zapach, a także datę przydatności do spożycia.
Dieta lekkostrawna obejmuje nieprzetworzoną żywność, która nie zaszkodzi naszemu organizmowi. Kluczowe jest wyeliminowanie tłustych, niezdrowych posiłków. Należy unikać fast foodów, smażonych dań, alkoholu oraz nadmiernej ilości błonnika. Jeżeli nie jesteśmy pewni, które produkty możemy spożywać, to warto zasięgnąć porady specjalisty. Zdrową dietę zyskamy z pomocą dietetyka, trenera, czy też innych, doświadczonych osób. Jeżeli chcemy sami ustalić jadłospis to warto posiłkować się zaufanymi informacjami. Pamiętajmy, aby nie wierzyć we wszystko, co wyczytamy w internecie. Warto przejrzeć kilka propozycji, a także przeanalizować składy poszczególnych posiłków. W ten sposób unikniemy błędów i sprawimy, że nasze samopoczucie nie ulegnie pogorszeniu. Jeżeli pomimo zastosowania lekkostrawnej diety odczuwamy jakieś niepokojące dolegliwości, to musimy jak najszybciej udać się do lekarza. Może bowiem okazać się, że zmagamy się z alergią lub nietolerancją pokarmową. Układ pokarmowy jest skomplikowany, dlatego nigdy nie możemy być w stu procentach pewni, że dany produkt nam nie zaszkodzi. Przede wszystkim należy wiedzieć, czego potrzebuje nasz organizm. Dodatkowo powinniśmy uważać na dania, które spożywamy na mieście. W restauracjach czy też innych lokalach gastronomicznych możemy spotkać się z przetworzoną żywnością, odgrzewanymi potrawami i tak dalej. Jeżeli chcemy w pełni zadbać o swoje zdrowie, to lepiej będzie, gdy przygotujemy posiłki w domowym zaciszu. Mogą to być na przykład popularne lunch boxy, które zabierzemy ze sobą niemal wszędzie. Lekkostrawne dania możemy spożywać zarówno w pracy, w szkole, jak i w domu. Najważniejsze jest to, aby dopilnować zaleceń i stosować się do najważniejszych zasad. Dzięki temu zyskamy uczucie lekkości, a przy tym będziemy mogli zapobiegać rozwojowi poważniejszych schorzeń. Dieta lekkostrawna chętnie wykorzystywana jest przez osoby, które chcą zgubić zbędne kilogramy. Jest to świetny sposób, aby osiągnąć płaski brzuch i zyskać dodatkową energię na ćwiczenia. Jeżeli zatem czujemy się ociężali, mamy cały czas wzdęty brzuch, to warto zastanowić się nad odpowiednią dietą. Zdrowe odżywianie się w połączeniu z aktywnością fizyczną daje zaskakujące efekty.
Dietę może stosować z powodzeniem każdy, niezależnie od wieku. W niektórych przypadkach jest to wręcz konieczne, aby utrzymać jak najlepszą kondycję i stan zdrowia. Im szybciej zmienimy niezdrowe nawyki, tym prędzej odczujemy różnicę i będziemy zadowoleni z efektów. Pamiętajmy jednak, aby wszystko robić z umiarem, a przy tym cały czas kontrolować stan zdrowia. W niektórych przypadkach może okazać się, że potrzebujemy czegoś więcej niż to, co zjadamy na co dzień. Ważne jest, aby spożywać pięć posiłków dziennie w regularnych porach. Dzięki temu nasz organizm przyzwyczai się do zdrowych nawyków i będziemy czuli się lepiej. W ciągu dnia należy pamiętać także o przyjmowaniu odpowiedniej ilości płynów. Świetnie sprawdzi się woda, napary oraz herbaty, które korzystnie wpływają na układ pokarmowy.

Ciało człowieka założone jest z różnych organów, kości, mięsni oraz stawów. Jednym z największych stawów organizmu ludzkiego jest staw kolanowy. Jest to staw zawiasowy złożony, który jest miejscem połączenia kości udowej i piszczelowej. Do stawu kolanowego przynależy także trzeszczka inaczej zwana rzepką. Kolano posiada także dwie łąkotki, które dopasowują do siebie dwie łacące się ze sobą powierzchnie. Głównymi ruchami kolana są zgięcie i prostowanie. Jednak w pozycji zgięcia możliwe jest także uzyskanie ruchu rotacyjnego. Staw kolanowy wzmocniony jest poprzez twory zwane więzadłami. Posiada on więzadła zewnętrzne – poboczne oraz torebkę stawową, a także wewnętrzne, którymi są więzadła krzyżowe przednie i tyle.
W okolicy stawu kolanowego zlokalizowane są także kaletki maziowe, które posiadają połączenie z jamą stawu kolanowego. Kaletki te mają postać worka pęcherzykowatego, zbudowanego z tkanki łącznej. Ich zadaniem jest wytwarzanie mazi, która nadaje im gładkości i wilgotności. Dzięki takiej strukturze możliwe jest zmniejszenie tarcia pomiędzy mięśniem, a podłożem w trakcie kurczenia się, ułatwienie ślizgania się narządów względem siebie, a także występuje, jako uzupełnienie torebki stawowej.
Ważnym elementem kolana są także więzadła. Więzadła zewnętrzne wzmacniają kolano po jego obu stronach. W momencie wyprostu kolana, mocno napinają się stabilizując cały staw. W trakcie zgięcia są luźne i pozwalają na rotacyjne ruchy kolana. Więzadła zewnętrzne to: więzadło poboczne piszczelowe, więzadło poboczne strzałkowe, więzadło rzepiki, troczki rzepki, więzadło podkolanowe skośne, więzadło podkolanowe łukowate.
Kolano posiada także więzadła wewnętrzne, których głównymi zadaniami są: utrzymanie i blokowanie kości piszczelowej, zapobieganie przemieszczania się jej ku przodowi, ograniczenie nadmiernego zgięcia i wyprostu kolana, zapobieganie koślawienia i szpotawienia się stawu, a także zapobieganie tylnego przemieszczania się piszczeli. Do więzadeł wewnętrznych zaliczamy: więzadła krzyżowe przednie i tylne, więzadło poprzeczne, łąkotkowo – udowe przednie i tylne.

Aby ciało ludzkie mogło przemieszczać się w swobodny sposób, wymagana jest synchronizacja pewnych elementów szkieletu. Do prawidłowej lokomocji przyczynia się przede wszystkim miednica oraz praca kończyn dolnych, których główna częścią są kolana.
Podczas pozycji stojącej oraz translokacji, stawy kolanowe narażone są na wielkie obciążenia, które spowodowane są naciskiem i pracą mięśnia dwugłowego uda, a także przyjmowaniem ciężaru całego organizmu. W trakcie lokomocji, ćwiczeń sportowych, a także z biegiem czasu stawy te mogą ulegać urazom, kontuzjom i przeciążeniom. Mogą one być spowodowane upadkiem, uderzeniem, przekręceniem, wytarciem. Urazy, jakie mogą powstawać w wyniku tych bodźców to złamania, skręcenia, niestabilności, urazy łąkotek itp.
Objawami, jakie mogą towarzyszyć kontuzji kolana są: silny ból stawu, obrzęk wokół kolana, ograniczenia ruchowe stawu, zasinienia, drętwienia, mrowienia, zniekształcenia stawu, trzeszczenie czy zablokowanie ruchów kolana.
Nieleczone kontuzje stawu kolanowego mogą doprowadzić do dalszych urazów innych struktur ciała człowieka. Zaniedbanie procesu leczenia kolana może wywołać chondromalacje rzepki, urazy mięsni, zwyrodnienia stawu kolanowego oraz powstawanie różnego rodzaju torbieli.
W przypadkach gdzie leczenie wymaga interwencji chirurgicznej należy przejść odpowiedni zabieg, który poprawi stan kolana i pozwoli lepiej funkcjonować w życiu codziennym.
Niekiedy stan kolana jest na tyle zaburzony, że wymagana jest jego wymiana. Pacjent powinien wtedy poddać się zabiegowi, jakim jest wszczepienie endoprotezy kolana. Pozwoli mu to przynajmniej w częściowy sposób powrócić do sprawności fizycznej.
Wskazaniami do przeprowadzenia operacji endoprotezoplastyki są: rozległe urazy, zwyrodnienia np. na tle choroby reumatycznej, stany zapalne kolana, zbyt mała ilość mazi w torebce stawowej, duża szpotawość kolana.
W obecnych czasach lekarze mają możliwość doboru odpowiedniej protezy kolanowej. Wybór prawidłowego rodzaju uzależniony jest od stopnia uszkodzenia stawu. Można zastosować endoprotezę całościową – gdy kolano jest bardzo zniszczone lub endoprotezę częściową – przy urazach lżejszych. Lekarze decydują także, z jakiego tworzywa będzie zastosowana endoproteza – cementowa czy bezcementowa. Różnią się one między sobą sposobem zespolenia z kością i utrzymania na miejscu.
Po wykonanym zabiegu endoprotezy bardzo ważnym elementem jest rekonwalescencja.
Pacjent jeszcze przed zabiegiem powinien wzmacniać mięśnie otaczające staw kolanowy i przygotować go do późniejszej pracy.
Rehabilitacja po endoprotezie kolana przebiega w kilku fazach. W pierwszym tygodniu po zabiegu, chory wykonuje ćwiczenia izometryczne, polegające na spinaniu mięśnia bez zmiany jego długości. Innymi zabiegami są ćwiczenia bierne, które pozwalają zwiększyć ruchomość w stawie kolanowym, bez nakładu i użycia siły mięśni pacjenta. Do tych ćwiczeń często używane są dodatkowe narzędzia takie jak SZYNA CPM. Ćwiczenia bierno – czynnościowe mające na celu zwiększenie ruchomości kolana, a także przyrost siły mięsni najczęściej wspomagane są pracą rehabilitanta, który może być źródłem oporu.
Dodatkowo zaleca się ćwiczenia oddechowe, naukę chodzenia o kulach, poruszanie się po schodach. Należy pamiętać by początkowo nie obciążać stawu kolanowego, dopiero w kolejnych tygodniach po operacji staw ten może być nieco bardziej eksploatowany.
Przykładowymi ćwiczeniami, jakie zalecane są do rehabilitacji kolana są: zginanie kolana w pozycji stojącej, prostowanie, zginanie, ruchy rotacyjne stopy, wciskanie kolana w podłoże lub umieszczoną pod nim gumowa piłkę, chodzenie po schodach początkowo z użyciem kuli rehabilitacyjnych.
Aby rehabilitacja była skuteczna należy zadbać o systematyczność oraz dokładność wykonywanych ćwiczeń. Terapia powrotu do sprawności fizycznej może być także wspomagana różnego rodzaju zabiegami fizykoterapeutycznymi, jakimi są np. ultradźwięki, stosowanie oddziaływania pola magnetycznego, wirówki itp.

Hemoroidy zewnętrzne nazywane są dość często hemoroidami wypadającymi – ta ich druga nazwa wzięła się oczywiście z ich umiejscowienia oraz specyficznej struktury. Lekarze określają je również specjalistyczną nazwą stosowaną w branży medycznej, czyli zewnętrznymi żylakami odbytu. Przypadłość ta wszystkim powinna być znana, jednakże trudności związane z jej leczeniem wynikają z tego, że o wiele częściej ludzie chorują na hemoroidy wewnętrzne. Czym zatem różnią się one od tych zewnętrznych? Tego trzeba się po prostu dowiedzieć, aby jednocześnie odpowiedzieć sobie na pytanie – co na hemoroidy zewnętrzne zadziała najlepiej i najszybciej. W przypadku tej choroby objawy są oczywiście łatwe do dostrzeżenia i raczej nikt nie jest w stanie żyć z nimi przez dłuższy czas, kompletnie nie przejmując się niepokojącymi sygnałami swojego organizmu. Głównym symptomem hemoroidów zewnętrznych jest po prostu ból. Czasem jest on słabszy, innym razem trochę mocniejszy, ale nie da się go uśmierzyć nawet najsilniejszymi tabletkami przepisywanymi bez recepty i jest to jego najpoważniejsza wada. Ból odczuwalny jest zresztą dosłownie bez przerwy i to właśnie sprawia, że o hemoroidach zewnętrznych po prostu nie da się zapomnieć. Człowiek odczuwa je na każdym kroku i ostatecznie decyduje się na to, by raz na zawsze się ich pozbyć – wyleczyć swoją chorobę i usunąć przyczynę bezustannie pogarszającej się jakości codziennego życia. Jak zatem to zrobić? Czy środki bez recepty mogą zadziałać na hemoroidy zewnętrzne skutecznie, czy jednak niezbędne okaże się sięgnięcie po specjalistyczne preparaty farmakologiczne, które może przepisać wyłącznie lekarz?

Tak jak już wspomnieliśmy, hemoroidy zewnętrzne bywają różnie nazywane. Dla samego pacjenta nazewnictwo nie ma jednak żadnego znaczenia – on chce po prostu dowiedzieć się, co przyczyniło się do wystąpienia u niego takiej a nie innej dolegliwości i pragnie zwalczyć tą główną przyczynę, jednocześnie pokonując wszystkie nieprzyjemne objawy choroby. A są one bardzo bolesne i uprzykrzają poważnie całe życie. Osoby, u których dojdzie do rozwinięcia się hemoroidów zewnętrznych, zazwyczaj narzekają po prostu na silny ból, który odczuwalny jest w okolicach samego odbytu lub w jego wnętrzu. Jeżeli leczenie nie zostanie odpowiednio wcześnie podjęte, zwykle dochodzi do powstania stanu zapalnego, który intensyfikuje ból i zwiększa jego odczuwalność. Kolejnym objawem hemoroidów zewnętrznych może być obrzęk ciało. Łatwo można go dostrzec, chociażby podczas brania codziennych pryszniców czy kąpieli – skóra wokół odbytu staje się zgrubiała i nabrzmiała, co także zwiększa jej wrażliwość na dotyk. Niejednokrotnie dochodzi również do krwawień. Krew może występować w masie kałowej lub pojawiać się na papierze toaletowym po wypróżnieniu się. Skóra wokół odbytu zaczyna też swędzieć, a jeśli objaw ten zaostrza się, człowiek czasami zupełnie nieświadomie zaczyna się drapać, a to oczywiście tylko pogarsza jego stan. Same guzki nie są łatwe do dostrzeżenia gołym okiem. Ich specyficzne umiejscowienie nie pozwala do nich dotrzeć, dlatego też aby móc się im przyjrzeć, najlepiej spróbować poobserwować swoje ciało przed lustrem, odwracając się do niego tyłem. Jeżeli okaże się, że wokół odbytu rzeczywiście pojawiły się większe guzki, które dodatkowo przyjęły kolor czerwony lub ciemno-fioletowy, jest to wyraźny sygnał świadczący o rzeczywistym zachorowaniu na hemoroidy zewnętrzne odbytu.

Zanim ktokolwiek sprawdzi, co na hemoroidy zewnętrzne sprawdza się najlepiej, powinien uświadomić sobie jedną bardzo ważną rzecz – takiej choroby nie można nigdy bagatelizować, bo nieleczona będzie bardzo szybko się rozwijać. Hemoroidy zaczną ulegać przekształceniu. Wraz z upływem czasu będą zmieniać swój kształt i wywoływać coraz to boleśniejsze objawy. Guzki zaczną się powiększać. Chory będzie mógł je już wyczuć palcem dłoni, odczuwając również coraz silniejsze i częstsze bóle oraz mocny świąd. Nasilające się bez przerwy dolegliwości znacznie uprzykrzą mu życie. Na każdym kroku będą sprawiać ogromny dyskomfort, który może nie mijać nawet po zażyciu środków przeciwbólowych. Już nawet najzwyklejsze i najprostsze czynności, takie jak siedzenie, stanie czy chodzenie, staną się niemałym wyzwaniem. Dostrzegając u siebie tego rodzaju objawy, trzeba po prostu zająć się samą chorobą i jak najszybciej pójść z nią na wojnę. Właściwe leczenie może dać bardzo szybkie i dobre efekty. Trzeba tylko się na nie zdecydować, zamiast cały czas narzekać i dalej trwać w jednym miejscu.

Co na hemoroidy zewnętrzne polecają więc sami lekarze oraz osoby, którym udało się już pozbyć tej choroby? Oczywiście najlepszym działaniem wykazałyby się tutaj specjalistyczne środki farmakologiczne, przepisywane na receptę, jednakże mało kto sięga po nie od razu, gdy tylko dostrzeże u siebie pierwsze objawy tej choroby. Jest ona na tyle krępująca i wstydliwa, że większość ludzi woli ją leczyć na własną rękę – chociażby kosztem swojego zdrowia czy pieniędzy. Niby takie domowe leczenie nie jest w stu procentach efektywne, ale jeśli choroba nie zdążyła się jeszcze w pełni rozwinąć, a jej objawy nie są aż tak bardzo zaostrzone i intensywne, można oczywiście spróbować ją zwalczyć domowymi i prostymi metodami. Bardzo ważnym krokiem będzie tutaj zmiana codziennej diety. Powinna być ona wypełniona różnymi źródłami błonnika pokarmowego, który oczyści jelita i ureguluje proces wypróżniania się, zapobiegając zaparciom. Przyjmując zwiększone dawki błonnika, należy pamiętać jednocześnie o wypijaniu odpowiedniej ilości wody – nawet dwa litry mogą tutaj nie wystarczyć, dlatego lepiej trzymać się dawki wynoszącej trzy litry płynów dziennie. Można także sięgać po apteczne środki przeciwbólowe, które na pewno umiejętnie złagodzą bóle odbytu.

W domowym leczeniu warto też uwzględnić środki kupowane w aptekach. Niektóre z nich sprzedawane są bez recepty, a i tak dają wspaniałe rezultaty. Najlepsze z nich to: czopki oraz łagodzące maści. Powinno się je stosować tak długo, aż objawy całkowicie nie znikną.

Kiedy człowiek jest zdrowy, często nie zdaje sobie sprawy, jak ważny jest dla jego organizmu ruch, ale ruch przemyślany. Jak istotne bywają masaże, światło i ciepło. Aż dochodzi do jakiegoś zwyrodnienia, czy wypadku, a wskutek tego do bólów stawów, mięśni oraz złamań kości. Tego typu problemy ze zdrowiem mają różne nasilenie – są poważne i nieco bardziej błahe, jednak żadnego nie należy bagatelizować. Jeżeli bolą kogoś mięśnie, czy stawy, nie można poprzestawać na środkach przeciwbólowych. One nie zlikwidują przyczyn, a jedynie pomogą zamaskować ból. Co gorsze, waz z biegiem czasu trzeba będzie takich środków brać coraz więcej, bo organizm będzie się do nich przyzwyczajał. Tu potrzeba pomocy lekarskiej. Najczęściej – po stwierdzeniu przyczyn bólu, lekarz zaleci jakąś rehabilitację. Przemyślana rehabilitacja lecznicza da efekty. Jak szybko? Wszystko zależy, na co została przepisana oraz od ogólnego stanu organizmu konkretnego pacjenta. Od przyczyn zdrowotnych zależy też to, co będzie wchodziło w skład takiej rehabilitacji. Istotne jest przestrzeganie zaleceń rehabilitanta, który często sugeruje robienie pewnych czynności w domu, a unikanie innych. Np. czasem trzeba unikać schylania się, a trzeba wykonywać jakieś ćwiczenie. Rehabilitant powinien dokładnie objaśnić co i jak robić w domu. Wspomoże to bowiem rehabilitację. Czasem rehabilitacja nie spowoduje całkowitego wyzdrowienia, czy też powrotu do takiej sprawności, jaka była przed jakimś wypadkiem. Jednak na pewno poprawi stan pacjenta. Niektórzy rehabilitują się latami i właściwie są skazani na rehabilitację już do końca życia. Przyznają jednak, że bez tego, jakość ich życia byłaby stanowczo gorsza. Problem polega jednak na tym, że wiele osób na rehabilitację musi czekać tygodniami lub nawet miesiącami. To trudna sprawa. Rehabilitacji z różnych powodów potrzebuje coraz więcej ludzi i to w różnym wieku. Niestety, nie nadążają za tym przychodnie zapewniające takie usługi. A to błąd. Stanowczo za powoli system zdrowotny przystosowuje się do zmieniającej się rzeczywistości. Mamy coraz więcej seniorów. Ci miewają często zwyrodnienia np. stawów, łatwiej ulegają złamaniom. A dzieci rodzą się coraz częściej z przypadłościami, które też wymagają ciągłej rehabilitacji. Nie mogąc się jej doczekać w ramach darmowej opieki zdrowotnej, rodzice często muszą wydać kolosalne kwoty, aby ich dziecko mogło być cały czas rehabilitowane. Nie każdego na to stać. Są organizowane zbiórki pieniędzy, jednak jest ich coraz więcej. I tu należy sobie zadać pytanie: czy w końcu potrzebujących takiego wsparcia nie będzie więcej, niż tych, którzy mogą pomóc. Już dziś wiele osób kwotę, którą mogą przekazać na pomoc dzielą na coraz więcej części, bo chcą pomóc jak największej liczbie potrzebujących. tylko jaki będzie tego efekt za jakiś czas? Właśnie… Mimo dobrych chęci sporej liczby darczyńców, w końcu może nie dać się pomóc nawet tym najbardziej potrzebującym, bo będzie ich aż tylu. Sprawa staje się poważna. Rehabilitacja bywa jedyną opcją, aby poprawić czyjś stan.

O zdrowie trzeba dbać. Zapominamy o tym na co dzień. Jesteśmy zabiegani i zawsze jest coś ważniejszego od zdrowia. To brzmi okropnie, ale tak właśnie jest. Tracimy rozsądek. A przecież czasem wystarcza proste badania kontrolne, aby można było wnioskować na temat ogólnego stanu zdrowia danej osoby. A zdarza się, że ludzie chorują, nawet o tym nie wiedząc. Specyficznym rodzajem chorób są różne zwyrodnienia – stawów lub mięśni. Czasem ktoś ulegnie wypadkowi. Łamie kończyny lub inne kości. Co gorsza, może też zapaść w śpiączkę. I tu pojawia się pewna możliwość poprawy stanu zdrowia lub powrotu do niemal pełnej sprawności. Jest to dostosowana do stanu pacjenta rehabilitacja lecznicza. Co istotne – rehabilitacja bywa zapisywana na bardzo różne dolegliwości. Niektórym słowo to kojarzy się wyłącznie z ćwiczeniami. Owszem, często składa się ona z samych ćwiczeń, głównie z nich, ale nie tylko. Na rehabilitację często składają się też: masaże, naświetlania, użyciem źródła ciepła, pola magnetycznego, rozmowa, zajęcia terapeutyczne i wiele innych. Wszystko zależy od tego, na co rehabilitacja została zalecona. Zdarza się bowiem, że rehabilitacji podlega nie tylko ktoś, kto ma problemy z ciałem, ale też, czy głównie z psychiką. Dzisiaj rodzi się coraz więcej dzieci z coraz większą ilością dolegliwości na tle psychicznym lub neurologicznym. Potrzebują one konkretnych zajęć z opiekunem lub w grupie, aby móc lepiej funkcjonować. Rośnie też świadomość różnych chorób występujących już u dorosłych osób. Niektóre musiały się z nimi zmagać od zawsze lub od dawna, nie uzyskując właściwej pomocy. Dlaczego? Bo nie byli odpowiednio zdiagnozowani. Lekarz nie wiedział więc, co zalecić, aby poprawić stan zdrowia niektórych swoich pacjentów. Pod pojęciem rehabilitacja lecznicza kryje się sporo różnych czynności. Ich ilość rośnie wraz z rozpoznawaniem nowych dolegliwości i rozwojem medycyny. Rehabilitacją zajmuje się coraz więcej bardzo różnych specjalistów. Zajmują się oni nie tylko ćwiczeniami, ale też zajęciami mającymi na celu poprawę stanu psychicznego i mentalnego pacjentów w różnym wieku. Dzięki temu mogą albo całkowicie wyzdrowieć albo w różnym stopniu poprawić stan swojego zdrowia. A do tego dąży każda osoba, która doświadczyła problemów ze zdrowiem. Wiele osób zapomina o zdrowiu z różnych powodów. Czasem chodzi po prostu o zarabianie pieniędzy, ale nie tylko na życie codzienne. Wiele osób marzy o czymś więcej: o życiu na wyższym poziomie. I dążą do tego, nie zważając na to, że mogą sobie szkodzić. Przemęczenie, brak snu, niewłaściwa dieta, wieczny pośpiech – to recepta na pogorszenie stanu zdrowia. Do tego dochodzi też nieuwaga i związane z nią ryzyko ulegania wypadkom. Rehabilitacja – niezależnie od powodów jej przepisania – zawsze trochę trwa. Trzeba być cierpliwym, aby zobaczyć jej efekty. Każdy pacjent powinien być świadomy, że czasem na pierwsze efekty rehabilitacji trzeba będzie trochę poczekać, ale warto ją stosować, bo daje spore szanse na powrót do zdrowia.

Kąpiel wirowa kończyn jest zabiegiem z obszaru hydroterapii. Wykonuje się ją w większości ośrodków fizjoterapeutycznych. Zabieg tenże należy do kąpieli częściowych. Jego istotą jest poddanie kończyn chorego działaniu letniej wody wprawionej w ruch wirowy. Dzięki temu skóra poddawana jest lekkiemu masażowi. Kąpiel odbywa się w specjalnie zaprojektowanych wanienkach zwanych wirówkami. Kąpiel wirowa kończyn jest niezwykle dobrze tolerowana przez chorych oraz chętnie przez nich stosowana. Z racji na fakt, że wpływa równocześnie na relatywnie niewielką powierzchnię ciała (kończyny górne czy dolne), nie stanowi nadmiernego obciążenia dla organizmu. Dzięki temu można ją wykorzystywać w większości zaburzeń dotyczących obwodowych części ciała. Zabieg jest przeprowadzany na zlecenie specjalisty. Zwykle podczas przeprowadzania zabiegu nie wykorzystuje się dodatków do wody w formie wyciągów z ziół lub ekstraktów eterycznych.

Przygotowanie się do kąpieli wirowych
Przed zabiegiem należy wziąć kąpiel ze specjalnym uwzględnieniem okolicy poddawanej zabiegowi. Skóra winna być pozbawiona wyprysków oraz uszkodzeń. Potrzebne jest usunięcie maści, kremów oraz różnych kosmetyków i biżuterii z okolicy poddawanej leczeniu. Chory winien założyć strój, jaki pozwala na łatwy dostęp do leczonej okolicy (nie ma potrzeby przebierania się w kostium kąpielowy). Dzięki temu kąpiel wirowa przebiegnie dobrze oraz w miłej atmosferze. Potrzebne jest zabranie ręcznika kąpielowego, w celu wysuszenia kończyn po zabiegu i klapek basenowych potrzebnych do chodzenia po pomieszczeniu, w jakim będzie odbywał się zabieg.

Wirówka a rehabilitacja – przebieg

Kąpiel wirową kończyn wykonuje się w pomieszczeniu zwykle wyłożonym płytkami, gdzie położone są wirówki. Są one podłączone bezpośrednio do sieci wodociągowej oraz kanalizacji. Wanienki mają właściwy kształt, tak żeby łatwo zanurzyć w wodzie kończyny dolne czy górne. Wybrane wirówki, dzięki zwiększonemu ustawieniu, pozwolą na wykonanie zabiegu zarówno dla kończyn dolnych, jak również górnych (jednakże nie równocześnie). Wielokrotnie spotykane są wirówki dedykowane tylko dla kończyn górnych i tylko dla kończyn dolnych. Charakteryzuje się dwa rodzaje wanienek ze względu na sposób wprawiania w ruch wody. W pierwszym stosuje się do tego celu wirnik znajdujący się na dnie. Takie wanienki są głębokie i mają różnorakie kształty. Kolejny rodzaj to wanienki płytkie, jakie mają w ściankach umieszczone dysze. Zasysają one wodę z wanienki oraz wypuszczają ją pod właściwym ciśnieniem wprowadzając wodę w wanience w ciąg wirowy. Dysze mają różny kształt oraz wielkość, i również umieszczone są pod odmiennym kątem. Dzięki temu jest ogromna różnorodność programów do wykonania zabiegu. Ponadto w poniektórych wirówkach umieszczone są dysze zasysające powietrze. Doprowadza to do tzw. perlenia wody oraz wspomagania masażu skóry za pomocą bąbelków powietrza. Kąpiel wirową kończyn przyjmuje się bezpośrednio na skórę, zatem potrzebne jest odsłonięcie ramion czy nóg, w zależności od tego jakie części ciała mają zostać poddane zabiegowi. Pacjent umieszcza własne kończyny w wanience napełnionej wodą (w taki sposób, żeby lustro wody znajdowało się ponad najwyższymi dyszami umieszczonymi w ściankach). Zwykle wirówki nie są zaopatrzone w intuicyjny system napełniania wodą o wybranej temperaturze, więc przed rozpoczęciem zabiegu pacjent może zostać poproszony o ocenę temperatury wody. Gdy będzie ona za gorąca czy za zimna fizjoterapeuta skoryguje jej temperaturę. W wypadku wirówek do kończyn górnych pacjent siada na krześle oraz łatwo wkłada ramiona do wody. Tymczasem wirówki do kończyn dolnych zwykle zaopatrzone są w siedzenie, tak żeby nogi łatwo zanurzały się w wodzie bez wspierania ich na dnie. Po zajęciu pozycji przez chorego fizjoterapeuta dobiera właściwy program (gdy jest taka możliwość) oraz zaczyna zabieg. Chory w trakcie trwania zabiegu winien zachowywać się spokojnie oraz nie wykonywać gwałtownych ruchów. Gdy w którymś momencie zabiegu poczuje się źle, należy natychmiast poinformować o tym fizjoterapeutę. Po upływie czasu poświęconego na zabieg fizjoterapeuta wyłącza system wprawiający wodę w ruch, pacjent może wyjąć kończyny z wirówki oraz wysuszyć je ręcznikiem. Po kąpieli wirowej kończyn potrzebny jest kilkunastominutowy relaks. Można łączyć ją z innymi zabiegami z obszaru fizykoterapii (np. laser, prądy, pole magnetyczne), jednakże nie poleca się stosowanie na tą samą okolicę w czasie tego samego turnusu zabiegów z obszaru zimnolecznictwa, ponieważ doprowadzi to do osłabienia czy zniesienia uzyskanych rezultatów leczniczych. Ze względu na działanie kąpieli wirowych kończyn poleca się ich pobieranie bezpośrednio przed kinezyterapią.

Działanie na organizm
Kąpiel wirowa kończyn nie stanowi nadmiernego obciążenia organizmu. Wirowy ruch wody i/lub pęcherzyków powietrza powoduje delikatny masaż skóry w okolicy poddanej zabiegowi. Oddziałuje na duże przekrwienie kończyn. Z racji tego pobudza krążenie krwi, i poprzez to doprowadza do efektywniejszego odżywienia oraz dotlenienia tkanek, i równocześnie szybkiego usuwania niepotrzebnych produktów metabolizmu oraz toksyn. Kąpiel wirowa powoduje wchłanianie obrzęków oraz obniżenie zastoju krwi żylnej. Dzięki temu obserwuje się znieczulające oraz przeciwzapalne działanie tego zabiegu. Wirująca woda uderzając w skórę drażni znajdujące się w niej zakończenia autonomicznego układu nerwowego. Układ tenże unerwia narządy wewnętrzne, również kąpiel wirowa oddziałuje pośrednio na regulację pracy narządów wewnętrznych. Temperatura kąpieli ponadto wspiera działanie masażu wodnego. Doprowadza do zmniejszenia napięci mięśniowego, i poprzez to do ich rozluźnienia. Dzięki temu oddziałuje również na zwiększenie zakresów ruchów w kończynach poddanych zabiegowi.

Dawkowanie
Dawkowanie kąpieli wirowej kończyn zależy od zaburzenia i jego stadium oraz może być dostosowywane indywidualnie do potrzeb chorego. Temperatura wody sięga ok. 36-37 °C, w zależności od osobniczych odczuć chorego. Zwykle kąpiel wirowa trwa 10, 20 czy 30 minut. Jest ona wykonywana codziennie czy co drugi dzień.

Nasze zdrowie jest powodem do codziennych obaw. Otrzymujemy coraz więcej informacji z całego świata o wyniszczających cywilizacje i ludzi chorobach, wojnach i śmierciach w wyniszczających warunkach. Toteż niektórzy zadają sobie pytanie – może lepiej było wtedy, gdy o niczym nie wiedzieliśmy? Może lepiej było wtedy, kiedy technologia nie była rozwinięta, żeby wiedzieć o tym wszystkim, co się dzieje na świecie? Nie mieliśmy wtedy możliwość na rozwój w takim stopniu jak dzisiaj, ale z drugie strony będąc nieświadomym zagrożeń, żyliśmy w znacznie spokojniejszym tempie. Oczywiście wiedza jest ważna, bo trzeba się przygotować na nadchodzące zagrożenie i umieć mu zaradzić, ale z drugiej strony z nadmiarem informacji, zwłaszcza w tematach, o których nie mamy pojęcia na tyle, żeby poradzić sobie z nimi w praktyce, dotyka nas inne niebezpieczeństwo pod postacią stresu, które potrafi bardzo napiętnować nasze życie w przyszłości i to, w jaki sposób się zachowujemy, ile czasu poświęcamy na dane zadania, czy jesteśmy odporni na czynniki zewnętrzne oraz w jaki sposób komunikujemy się z innymi ludźmi, czy stajemy się otwarci albo, czy jednak bardziej zamykamy się na społeczeństwo, a także czy jesteśmy zmotywowani do kolejnych aktywności, czy jednak będziemy bardziej ociężali i nieaktywni. Coraz łatwiej w takiej sytuacji o uzależnienie. Stajemy się coraz bardziej uzależnieni od sprzętu, jak i mediów społecznościowych. To one stanowią naszą podstawę dotyczącą przekazywania sobie wzajemnych informacji, kontaktu z drugą osobą, czy też ze światem w ogóle, determinują nasze zakupy oraz nasze osobiste trendy i preferencje, często robią to nawet podświadomie. Technologie ulegają szybkim modyfikacjom. Telefon, który jeszcze niedawno był hitem na rynku, po dwóch latach staje bezużyteczny, mało prestiżowy i sugeruje się jego wymianę na lepszy model. Nowsze aparaty mogą robić zdjęcia w lepszej jakości, mają silniejszą ładowarkę, większą pojemność pamięci, a także są w stanie przysposobić więcej aplikacji. Trendy zmieniają się także, jeśli chodzi o odwiedzane strony. Popularny dziesięć lat temu portal nasza-klasa został już praktycznie wyparty z pamięci wielu z nas ze względu na dominującą pozycję facebooka, który pozwala nam na dyskusję na różne tematy z ludźmi z całego świata, wymieniać się wspomnieniami, a także w łatwy sposób porozumieć się z kolegami z pracy bądź studiów na temat ostatnich zadań. Jednak i facebook musi mieć się na baczności, gdyż wśród młodzieży coraz lepszą pozycję osiąga portal snapchat. Szacuje się, że w samej Norwegii snapchata używa obecnie 2,3 miliona osób powyżej osiemnastego roku życia. Dodając do tego fakt, że Norwegii ma niecałe pięć milionów mieszkańców, a więc zaledwie około dwa razy więcej niż użytkownicy snpachata, a w dodatku nie zostały w tym badaniu uwzględnione osoby niepełnoletnie, mamy do czynienia z prawdziwym fenomenem. Ten trend nie dotyczy tylko młodych Norwegów, ale i starszych, którzy starają się za upodobaniami młodych. Ci przyznają, że facebook stał się dla nich przeżytkiem, choć kiedyś używali go w przeszłości i gdy starsze pokolenia odkryją snapchata na dobre, oni zapewne znajdą inne społecznościowe medium, które będą używać częściej. Zaletą jest wygoda w używaniu snapchata, zdaniem wielu większa niż na facebooku. Istotną kwestią poza problemem wspomnianym wyżej – a więc życie zastępczym związanym z używaniem i obecnością w mediach społecznościowych, jest także kwestia bezpieczeństwa w sieci, na którą często nie zwracamy uwagi, nie zdajemy sobie sprawy z niebezpieczeństw, które mogą na nas czekać, nawet w przypadku tak niepozornych przyjemności płynących z internetu, jak np. reklamy. Poszczególne organy, jak np. Rzecznik Praw Obywatelskich starają się temu zaradzić, prowadząc kampanie informacyjne, które mają pomóc młodym ludziom zaznajomić się z problemem, a także dowiedzieć się, w jaki sposób chronić się przed oszustwami w sieci. Jednak nie tylko media społecznościowe i technologie potrafią wpędzać nas w niebezpieczne stany. Coraz więcej uzależnień obraca się także wokół używek – alkoholu, papierosów lub także kawy, czy cukru. Często okazuje się, że mogą być one pożyteczne, ale trzeba wiedzieć, w jakich ilościach można sobie pozwolić na daną substancję. Jest bowiem potwierdzone naukowo, że kawa potrafi wręcz wydłużyć życie. I to nawet gdy pije się po kilka jej filiżanek dziennie. Widać to zresztą po statystykach dotyczących krajów południa, takich jak Włochy, czy Hiszpania, ale także krajów skandynawskich i nordyckich – w Norwegii, Finlandii, Szwecji, czy Danii pije się nawet po kilkanaście filiżanek kawy dziennie, a w niektórych krajach, np. w Szwecji przedsmakiem wyjścia na randkę i możliwością poznania się inną osobą jest zwyczaj zwany „fika”, czyli wyjście właśnie na kawę. Okazuje się, że to właśnie spożywanie kawy w dużych ilościach może wydłużać życie – a nie spożywanie jej z umiarem. Naukowcy z uczelni Harvard zauważyli bowiem i powiązali ilość zgonów związanych z chorobami serca z piciem niewielkiej ilości kawy albo rozpuszczaniu ją mlekiem. Wniosek jest więc taki, że jak boli serce, to powinniśmy wypić kawę. Szacuje się, że powinno się pić około trzech do pięciu filiżanek kawy dziennie, a to powoduje zmniejszenie o około piętnaście procent szans na przedwczesny zgon, a o dwadzieścia jeden procent zmniejsza szansę na śmierć z powodu zawału serca, czy udaru mózgu, natomiast o dwanaście procent zmniejsza szansę na wystąpienie cukrzycy. Regularne spożywanie kawy wiąże się też ze zmniejszeniem szans na wystąpienie w przyszłości Alzheimera. Ma więc wartości nie tylko pobudzające. Zwłaszcza jest to korzystne dla kobiet – mówi się bowiem, że picie trzech filiżanek kawy dziennie zmniejsza szansę na wystąpienie depresji o piętnaście procent. Picie kawy pozwala także wrócić szybciej do zdrowia po operacji – wiąże się to z badaniem przeprowadzonym w 2012 roku w Niemczech wśród pacjentów, którzy mieli za sobą operację jelit. Może więc warto przeformować nieco swoją dietę?

Niedokrwienie mięśnia sercowego, choroba niedokrwienna (IHD): objawy, leczenie, formy, zapobieganie.
Niedokrwienie serca (CHD) stało się poważnym problemem społecznym, ponieważ większość populacji na planecie ma niektóre z jej przejawów. Szybki rytm życia, stres psychoemocjonalny, spożywanie dużych ilości tłuszczu z żywności, przyczynia się do powstawania chorób, a zatem nie jest zaskakujące, że mieszkańcy krajów rozwiniętych są bardziej podatni na ten problem.

Pomimo pojawienia się różnych nowoczesnych terapii, choroba niedokrwienna serca nadal ma główną pozycję pod względem liczby zgonów na świecie. Chemię serca często łączy się z tak zwaną chorobą niedokrwienną mózgu, która występuje również w zmianach miażdżycowych naczyń dostarczających krew. Bardzo często niedokrwienny udar, inaczej mówiąc, zawał mózgu jest bezpośrednią konsekwencją miażdżycy w korze mózgowej. Tak więc wspólne przyczyny tych poważnych chorób powodują ich częstą zgodność u tego samego pacjenta.

Główna przyczyna chorób naczyń wieńcowych.
Aby serce dostarczało krew do wszystkich narządów i tkanek w odpowiednim czasie, musi być zdrowe, ponieważ do wykonania tak ważnej funkcji potrzebne jest wiele transformacji biochemicznych. Mięsień sercowy zaopatrzony jest w naczynia zwane pojemnikami wieńcowymi, do których dostarczane jest „jedzenie” i oddech. Różne efekty, niefortunne dla naczyń wieńcowych, mogą prowadzić do niepowodzenia, co spowoduje przerwanie ruchu krwi i siłę mięśnia sercowego.

Przyczyny choroby wieńcowej zostały dość dobrze zbadane z pomocą nowoczesnej medycyny. Wraz z wiekiem, pod wpływem środowiska zewnętrznego, stylu życia, nawyków żywieniowych, a także w obecności dziedzicznej predyspozycji, tętnice wieńcowe powstają wraz z miażdżycą. Innymi słowy, depozycja białkowych kompleksów tłuszczowych zachodzi na ścianach tętnic, które ostatecznie zamieniają się w płytkę miażdżycową, która zwęża światło naczynia, zakłócając normalny przepływ krwi do mięśnia sercowego. Tak więc bezpośrednią przyczyną niedokrwienia mięśnia sercowego jest miażdżyca.

Kiedy ryzykujemy?
Czynnikami ryzyka są stany, które zagrażają rozwojowi choroby, przyczyniają się do jej występowania i postępu. Główne czynniki prowadzące do rozwoju niedokrwienia mięśnia sercowego można uznać za następujące:

– Zwiększony poziom cholesterolu (hipercholesterolemia), jak również zmiana stosunku różnych frakcji lipoprotein;

– Zaburzenia odżywiania (spożywanie niskotłuszczowego jedzenia, nadmierne spożywanie łatwo przyswajalnych węglowodanów);

– Hipodynamia, niska aktywność fizyczna, niechęć do uprawiania sportu;

– Obecność złych nawyków, takich jak palenie, alkoholizm;

– Choroby towarzyszące, którym towarzyszą zaburzenia metaboliczne (otyłość, cukrzyca, zmniejszona czynność tarczycy);

– Nadciśnienie tętnicze;

– Czynnik wieku i płci (wiadomo, że choroba wieńcowa występuje często u osób starszych, a także u mężczyzn częściej niż u kobiet);

– Cechy w stanie psychoemocjonalnym (częsty stres, przepracowanie, nadsterowność emocjonalna).

Jak widać, większość z powyższych czynników jest dość banalna. Jak wpływają na występowanie niedokrwienia mięśnia sercowego? Hipercholesterolemia, niedożywienie i metabolizm są warunkiem wstępnym powstawania zmian miażdżycowych w tętnicach serca. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, ze względu na wahania ciśnienia, występuje skurcz naczyń, który uszkadza ich błonę wewnętrzną, a także rozwija przerost (wzrost) lewej komory serca. W przypadku tętnic wieńcowych trudne jest zapewnienie odpowiedniego dopływu krwi do zwiększonej masy mięśnia sercowego, zwłaszcza jeśli jest ona zwężona przez nagromadzone płytki.

Wiadomo, że samo palenie może zwiększyć ryzyko zgonu z powodu chorób naczyniowych o połowę. Jest to spowodowane rozwojem nadciśnienia tętniczego u palaczy, wzrostem częstości akcji serca, wzrostem krzepnięcia krwi i wzrostem miażdżycy w ścianach naczyń krwionośnych.

Czynniki ryzyka obejmują także stres psychoemocjonalny. Niektóre cechy osoby, która ma stałe poczucie lęku lub gniewu, które mogą łatwo prowadzić do agresji wobec innych, a także częste konflikty, brak zrozumienia i wsparcia w rodzinie, nieuchronnie prowadzą do wzrostu ciśnienia krwi, zwiększenia częstości akcji serca, a w rezultacie do rosnącej potrzeby mięsień sercowy w tlen.

Czy wszystko zależy od nas?
Istnieją tak zwane niemodyfikowalne czynniki ryzyka, tj. takie, na które nie mamy wpływu w żaden sposób. Należą do nich dziedziczność (obecność różnych postaci tętnicy wieńcowej u ojca, matki i innych krewnych), wiek i płeć. U kobiet, różne formy choroby wieńcowej obserwuje się rzadziej i w późniejszym wieku, jak wyjaśniono przez charakterystyczny wpływ żeńskiego hormonu płciowego, estrogenów, które zapobiegają rozwojowi miażdżycy.

U noworodków, małych dzieci i nastolatków praktycznie nie ma dowodów na niedokrwienie mięśnia sercowego, szczególnie te spowodowane miażdżycą. We wczesnym wieku niedokrwienne zmiany w sercu mogą być spowodowane skurczem tętnic wieńcowych lub wadami rozwojowymi. Niedokrwienie u noworodków jest najczęściej związane z mózgiem i wiąże się z upośledzoną ciążą lub okresem poporodowym.

Jest mało prawdopodobne, że każdy z nas może pochwalić się doskonałym zdrowiem, stałą dietą i regularnymi ćwiczeniami. Duże obciążenie pracą, stres, ciągły pośpiech, niezdolność do jedzenia zrównoważonej i regularnej diety są częstymi towarzyszami naszego codziennego rytmu życia.

Uważa się, że u mieszkańców dużych miast występuje większe prawdopodobieństwo wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, w tym IHD, związanych z wysokimi poziomami stresu, stałym zmęczeniem i brakiem aktywności fizycznej. Dobrze byłoby iść na basen lub siłownię przynajmniej raz w tygodniu, ale większość z nas znajdzie wiele wymówek, aby tego nie robić! Niektórzy nie mają czasu, niektórzy są zbyt zmęczeni lub szukają jeszcze innych wymówek.

Wiele osób nie kładzie zbyt dużego nacisku na styl życia, dlatego kliniki muszą szybko identyfikować czynniki ryzyka u pacjentów zagrożonych, udostępniać informacje na temat możliwych konsekwencji nadmiaru, otyłości, siedzącego trybu życia i palenia.

Hemoroidy to jedna z najmniej przyjemnych dolegliwości. Z jednej strony nie są one zazwyczaj bardzo poważnym stanem chorobowym i nie zagrażają poważnie zdrowiu lub życiu, jeżeli ich stadium nie jest zbyt zaawansowane. Z drugiej strony dotyczą one jednak bardzo wrażliwej okolicy, która jest także niezwykle wstydliwa, a wszelkie zmiany w jej obrębie i mówienie o nich powodują ogromne skrępowanie. To sprawia, że wiele osób zauważając u siebie objawy choroby hemoroidalnej, nie udaje się od razu do lekarza i próbuje leczyć hemoroidy własnymi siłami. Czy wyleczenie ich na własną rękę jest możliwe? Co można zrobić, aby wyleczyć hemoroidy w domu lub przynajmniej złagodzić ich objawy?

Hemoroidy — czym są i jak powstają?

Wiele osób mianem hemoroidów określa wyłącznie charakterystyczny stan chorobowy okolic odbytu. W rzeczywistości jest to jednak nazwa struktur anatomicznych, które każdy posiada w ilości trzech lub czterech. Hemoroidy to po prostu zbudowane ze splotów naczyń krwionośnych poduszeczki. Chociaż są one niezwykle niepozorne i na co dzień niezauważalne, grają one niezwykle ważną rolę. Bez nich bowiem odbyt nie byłby szczelny.

Za szczelność odbytu odpowiada przede wszystkim jego zwieracz, jednak poprawne pełnienie przez niego swojej funkcji niemożliwe by było bez wsparcia tych niezwykle ważnych i uszczelniających odbyt struktur, jakimi są właśnie hemoroidy. Są one więc pewnego rodzaju uszczelkami, dzięki którym gazy oraz masy kałowe nie wydostają się z odbytu w sposób niekontrolowany. Zapewniają więc one po prostu wraz ze sprawnym zwieraczem trzymanie stolca.

Czasami jednak dochodzi do zaburzeń krążenia w tej okolicy, co prowadzi do przewlekłego stanu chorobowego tych guzków, określanego jako właśnie hemoroidy, chociaż poprawna nazwa dla niego to po prostu żylaki odbytu lub choroba hemoroidalna.

Choroba hemoroidalna może występować w jednym z czterech stadiów. W pierwszym stadium wywołują one jedynie uczucie świądu i pieczenia, jednak nie opuszczają one kanału odbytu, co może sprawiać, że są dość trudne do zauważenia. Łatwiej chorym zauważyć je podczas drugiego stadium choroby hemoroidalnej, w którym podczas wypróżniania opuszczają one już kanał odbytu, jednak samoczynnie powracają na miejsce po oddaniu stolca. W trzecim stadium nie powracają one już na miejsce same i trzeba im w tym pomóc, odprowadzając je z powrotem ręcznie do kanału odbytu. W czwartym stadium staje się to niemożliwe i znajdują się one cały czas poza nim.

Diagnostyka oraz leczenie

Po zauważeniu u siebie objawów hemoroidów ważne jest, by szybko udać się do lekarza i wykonać odpowiednią diagnostykę, która stwierdzi, czy rzeczywiście ma się do czynienia z hemoroidami. Część objawów, które są dla nich charakterystyczne, może być wynikiem zupełnie innych chorób, które trzeba wykluczyć. Dopiero po przeprowadzeniu diagnostyki powinno się rozpocząć leczenie. Istnieje kilka jego opcji. W początkowym stadium można z powodzeniem leczyć hemoroidy w domu.

Mimo wszystko jednak powinno się podczas tego procesu być w kontakcie z lekarzem, gdyż samodzielne leczenie jakiejkolwiek choroby zawsze obarczone jest sporym ryzykiem. Lekarze jednak sami w początkowym stadium choroby zalecają naturalne leczenie, a także dietę połączoną ze sporą dawką ruchu. Jakie są więc domowe i naturalne metody na wyleczenie hemoroidów?

Odpowiednia dieta oraz ruch — wrogowie hemoroidów

Cierpiąc na hemoroidy odbytu – leczenie domowe których jest jak wspomniano możliwe – szczególnie ważne jest o zapewnienie sobie odpowiedniej dawki ruchu i przestrzeganie odpowiedniej diety.

Niezwykle częstą przyczyną choroby hemoroidalnej jest spędzanie dużej ilości czasu w jednej pozycji. Powszechnie kojarzy się tę chorobę z długim czasem spędzonym w pozycji siedzącej, jednak w rzeczywistości długie stanie przez kilka godzin w równym stopniu może je wywołać, co siedzenie. Osoby, których praca polega na spędzaniu wielu godzin w jednej z tych pozycji, powinny robić sobie małe przerwy, podczas których wykonywać będą kilkuminutowe ćwiczenia. Minimalizuje to ryzyko pojawienia się hemoroidów, a jeżeli już one występują, zapobiegnie nasileniu się objawów. Ogólnie brak ruchu jest częstą przyczyną hemoroidów, a by je wyleczyć, trzeba zacząć uprawiać aktywność fizyczną na szerzej zakrojoną skalę. Nie musi to być od razu jakiś konkretny sport. Wystarczą tu regularne spacery.

Ruch poza usprawnieniem krążenia poprawia też perystaltykę jelit i likwiduje zaparcia, które często są przyczyną hemoroidów. Tym bardziej powinno się go więc połączyć z dietą bogata w błonnik, który wchłania wodę z układu pokarmowego i sprawia, że kał staje się wilgotny oraz pęcznieje, a zaparcia zostają zlikwidowane. Trzeba więc ograniczyć w swojej diecie produkty mięsne, a wzbogacić ją o warzywa. Do tego trzeba pić siemię lniane, a także mielone nasiona babki płesznik, które mają takie samo działanie, jak nasiona lnu.

Maści, czopki, zioła, oleje, ocet…

Dieta i ruch to jednak za mało, by wyleczyć hemoroidy. Lekarz w pierwszej fazie tej choroby zaleci także korzystanie z maści, czopków, a także sprawdzonych domowych sposobów na walkę z hemoroidami.

Jednym z podstawowych preparatów na hemoroidy jest maść. Istnieją różne tego typu preparaty na rynku, które zawierają różne substancje aktywne, jednak niemal wszystkie one są zazwyczaj całkowicie naturalne. Poza smarowaniem hemoroidów maścią z apteki można stosować dodatkowo także maść propolisową, która niezwykle skutecznie likwiduje stan zapalny. Hemoroidy trzeba także natłuszczać, a świetnie sprawdzi się tu olej kokosowy nierafinowany, który także działa silnie przeciwzapalnie i przeciwświądowo, obkurczając przy tym hemoroidy. Świetny na hemoroidy jest też naturalny ocet jabłkowy, z którego trzeba robić kompresy w okolicy odbytu, używając do tego bawełnianego wacika.

Wsparciem w terapii są czopki, a także rozmaite leki doustne. Wiele z nich także jest całkowicie naturalna. Lekarz z pewnością zaleci czopki zawierające wyciąg z ruszczyka, a także doustny preparat także go zawierający. Uszczelnia on naczynie krwionośne i usprawnia krążenie. Również w tym celu stosuje się także preparaty zawierające diosminą. Naczynia krwionośne uelastyczni też witamina C w dużych dawkach.

Leczenie hemoroidów w początkowym stadium nie jest trudne, jednak dla wielu bywa uporczywe, gdyż wymaga sporej systematyczności i odbywa się na wielu polach. Poprawnie przeprowadzone leczenie domowe może jednak całkowicie wyeliminować tę chorobę. To, że można wyleczyć tę przypadłość w domu, nie powinno jednak oznaczać zerwania kontaktu z lekarzem i powinno udawać się na wizyty, by mógł on ocenić postęp.

W życiu wielu z nas przychodzi w końcu moment, w którym pragniemy coś w sobie zmienić. Staramy się cały czas obserwować otoczenie i osoby, które nas inspirują. To właśnie od nich łapiemy bardzo często swego rodzaju inspirację. Sam mam w moim bliskim otoczeniu, a także mediach społecznościowych kilka takich osób, które bardzo często podglądam i nie raz, nie dwa staram się wziąć od nich coś dla siebie. Chodzi mi tu oczywiście o ludzi ze świata sportu, czy kulturystyki. Bardzo podziwiam osoby, które doszły ciężką pracą od niczego, do poziomu światowych gwiazd.

Oczywiście od razu do głowy przychodzi postać Mariusza Pudzianowskiego, którego można nie lubić za specyficzny sposób bycia, ale z pewnością nikt nie zarzuci mu tego, że nie pracował ciężko i nie że parł zawzięcie do przodu, chcąc uzyskać cel. A jego celem kilka lat temu było to, aby stać się najsilniejszym człowiekiem świata. Dążył do tego przez wiele lat i naprawdę bardzo ciężko pracował. Sam zastanawiałem się ze znajomymi wiele razy, co jeść na mase, by wyglądać tak jak on. Facet wielki jak dąb i silny tak bardzo, że był w stanie przeciągać nawet samochody ciężarowe. Pamiętam początku tak zwanych Strong Man, czyli najsilniejszych ludzi świata.

Zmagania te zaczęła pokazywać kilka lat temu jedna z polskich telewizji i stało się to z marszu hitem. Pamiętam, że gdy nadchodziła sobota i zbliżały się kolejne zawody, wraz ze znajomymi siadaliśmy przed telewizorem i staraliśmy się kibicować Mariuszowi, oraz innym Polakom, którzy sporadycznie pojawiali się w zawodach tejże serii. Jednym z nich z tego co pamiętam, by zawodnik Jarosław Dymek. Nie był on aż tak silny jak Mariusz i nie osiągał tak wielkich sukcesów, ale potrafił raz na czas mocno namieszać i dać nam sporo powodów do dumy. Dzięki niemu o innym chłopakom przed telewizorami zasiadała naprawdę wielka liczba osób. Zapamiętałem z tamtych czasów naprawdę sporo wyzwań, które mieli do zrealizowania.

Jednym z nich i chyba najbardziej popularnym, było tak zwane przeciąganie ciężarówki. Wielki tir podjeżdżał na płytę lotniska, na której to z reguły rozpoczynały się zawody i zostawał przywiązany linami. Zadaniem zawodników było chwycić mocno liny i za pomocą niesamowicie silnych mięśni pociągnąć pojazd chociaż trochę. Była to jedna z najbardziej widowiskowych konkurencji i robiła na mnie ogromne wrażenie. Nie ma się bowiem co dziwić, gdyż dla chudego jak na tamte czasy chłopaczka, nie wyobrażałem sobie by podnieść coś co warzy 50 kilogramów. Oni natomiast pociągali za sobą wielkie samochody, które ważyły coś w okolicach 3,4 ton. Było to wprost niewyobrażalne wrażenie. Zawsze z kolegami mówiliśmy, że biało i używki, które panowie biorą na masę, muszą być z kosmosu.

Prawda jest taka, że obok suplementów i wielu witamin, które musieli brać, był to także ogrom pracy i wysiłku, jaki musieli w to włożyć. Na ich czerwonych twarzach od razu pojawiały się wielkie żyły, które wraz z ciężarem uwidaczniały się na szyjach i szczególnie na czole. Do dziś widzę Mariusza Pudzianowskiego, który tak wygląda. W zawodach strong man były też inne konkurencje, jak choćby toczenie wielkich opon. To była również bardzo widowiskowa konkurencja i pamiętam, że cieszyłem się ogromnie, gdy ją widziałem. Panowie musieli przetoczyć około 3 opon biegnąć z nimi slalomem pomiędzy kijkami. Na przeszkodzie stały ten metalowe słupki rozłożone na płycie lotniska. Gdy skończyli biegać za oponami, czekały już na nich walizki.

Były to walizki ze specjalnego tworzywa, które było tak ciężkie jak beton. Do końca ciężko mi stwierdzić z czego się składały, ale ta konkurencja też robiła na mnie wielkie wrażenie. Pamiętam, że program w pewnym momencie zniknął z telewizji i nie do końca umiem stwierdzić, czy jest on emitowany do dziś, czy ta seria wraz z odejściem Mariusza Pudzianowskiego i innych ważnych zawodników upadła. Z chęcią wróciłbym do młodych czasów i obejrzał zawody tego typu chociaż raz w roku. Były one naprawdę widowiskowe i młode pokolenie mogło by się zainspirować zawodnikami, którzy dokonywali nie raz i nie dwa niemożliwego.

Po odejściu z zawodów strong man, Mariusz Pudzianowski przeszedł do sztuk walki, które nazywają się KSW. Jest to swego rodzaju bijatyka, która rządzi się jednak kilkoma prawami. Mariusz spadł o wiele z wagi i masy, by jego ręce i nogi były szybsze. Stał się szczupły, ale wciąż pozostał tak silny jak kiedyś. Miałem przyjemność widzieć jego kilka walk i prezentował się naprawdę świetnie. Wciąż jest profesjonalistą przed duże P i trzeba przyznać, że zarabia dzięki temu mnóstwo pieniędzy. Jak to się mówi – umiał się ustawić. Nam pozostaje czerpać z niego tylko inspirację. Chociażby do ciężkiej pracy i wiary w siebie, bo to pokazuje, że facet z małej miejscowości, może zapałem i tym, że nie poddawał się nigdy, osiągnąć bardzo wiele.

Przez jakiś czas, gdy zaczynałem za pomocą białka robić masę, Pan Mariusz był dla mnie dość dużą inspiracją. Nie chciałem mieć aż tak wielkich mięśni jak on, ale z pewnością chciałem zwiększyć masę swojego ciała i popracować dość mocno nad mięśniami. Czy mi się to udało to już nie mnie oceniać, ale czytając na stronach o nim różne ciekawostki, na pewno było mi dużo łatwiej pracować i startować z miejsca. Polecam też każdej osobie, która chce zacząć przygodę ze sportami walki czy też siłownią, aby poczytała ciekawe blogi i zaczerpnęła rad mądrych i doświadczonych osób. One wiedzą gdzie popełniły błąd i jak mocno trzeba myśleć nad każdym ruchem, by nie zrobić sobie krzywdy. Mnóstwo kontuzji, przez jakie musi przejść zawodowy sportowiec, to nauczka dla wielu amatorów, którzy nie mają żadnego doświadczenia i rzucają się czasem z motyką na słońce. Ważne jest więc to, by opanować swój ambitny charakter i postarać się trochę przystopować szczególnie z początku. Musimy bowiem pamiętać, że nasze mięśnie nie są na początku przyzwyczajone do wielkich obciążeń, jakimi chcemy je uraczyć. Gdy zaczynamy więc pracę na siłowni, oraz przy innych sportach, w których łatwo o kontuzje, pamiętajmy o rozgrzewce i nieszarżowaniu z początku.