Chirurgiczne leczenie otyłości to metoda zwalczania otyłości olbrzymiej. O możliwości jej przeprowadzenia decyduje lekarz, który uwzględnia stan zdrowia pacjenta i jego motywację do stosowania się restrykcyjnych zaleceń. Warto jednak wiedzieć, że dostępne są różne rodzaje operacji bariatrycznych. Poznaj je lepiej i dowiedz się, kiedy chirurgiczne leczenie otyłości to słuszne posunięcie.
Chirurgiczne leczenie otyłości – wskazania i efekty
Według zaleceń, do zabiegu kwalifikują się osoby z tzw. otyłością olbrzymią, u których wskaźnik BMI wynosi co najmniej 40kg/m2 lub 35 kg/m2, u których zdiagnozowano inne choroby metaboliczne (np. cukrzycę, nadciśnienie, wysoki cholesterol czy bezdech senny). Celem chirurgicznego leczenia otyłości, poza utratą wagi, jest redukcja lub wręcz całkowite ustąpienie chorób towarzyszących. Więcej informacji na ten temat znajdziesz na stronie:
https://www.kliniki.pl/chirurgiczne-leczenie-otylosci/.
Rodzaje operacji bariatrycznych
- Regulowana opaska żołądkowa
To typ operacji bariatrycznej dedykowany pacjentom, u których wykonanie bardziej zaawansowanych zabiegów nie jest możliwe ze względu na współistniejące choroby i zbyt duże ryzyko powikłań. Polega ona na założeniu regulowanej opaski żołądkowej na górną część żołądka, która będzie utrudniać przechodzenie pokarmu do dalszej części żołądka, przyczyniając się tym samym do ograniczenia ilości przyjmowanego pokarmu. Chirurgiczne leczenie otyłości ma jeszcze inną alternatywę – tzw. balonikowanie żołądka, które również polecane jest u osób, u których nie można przeprowadzić bardziej zaawansowanego zabiegu.
- Rękawowa resekcja żołądka
Operacja polega na chirurgicznym zmniejszeniu pojemności żołądka, poprzez jego częściowe wycięcie. Prowadzi to do ograniczenia zdolności przyjmowania pokarmów oraz redukcji uczucia głodu (zmniejsza się poziom wydzielania greliny , czyli „hormonu głodu”).
- Wyłączenie żołądkowe (Gastric By–Pass)
Ten rodzaj operacji bariatrycznej wykonywany u pacjentów, u których poza otyłością patologiczną występują poważne zaburzenia metaboliczne. Żołądek rozdzielany jest na małą część pokarmową oraz część wydzielniczą, do której nie dostaje się pokarm. Część pokarmowa łączona jest z pętlą jelitową, a tym samym pokarm nie wchłania się w górnym odcinku przewodu pokarmowego, lecz dopiero w miejscu, gdzie droga pokarmowa i wydzielnicza łączą się ponownie. W efekcie pacjent przyjmuje mniej składników energetycznych i nie pobudza wydzielania trzustkowego, co przekłada się na mniejsze zapotrzebowanie organizmu na insulinę.
Artykuł powstał przy współpracy redakcji portalu kliniki.pl.